Maandag 10 december zijn we alle kauri vips gaan bekijken. Alvorens we deze konden bekijken moesten onze schoenen eerst grondig gereinigd worden. De Tana Mahuta (oudste kauri), de Four Sisters (4 grote kauri’s vlak bij elkaar vanuit een wortel) en de Te Matua Ngahere (oudste kauri) kunnenbezichtigd worden middels korte wandelingen. We genieten van het oerwoudbos met hoge varens, palmen, kauri’s en nog veel meer waarvan we de namen niet weten. Wat opvalt is dat iedereen sereen stil is bij het aanschouwen van de kauri’s. Kauri’s zijn niet zo hoog als sequoia’s maar door hun enorme omvang heel imposant. Helaas zijn veel kauri’s ziek en wordt door heel de wereld hulp geboden hoe ze te laten overleven; ze zijn erg belangrijk in de Maori cultuur. Terug op de campsite hebben we nog de uitgezette bushwalk gelopen. Het lijkt een echte jungle met gelukkig geen wilde dieren. Daarna even naar het café en zoals jullie al hebben gezien werkte de WiFi gisteren.

Vandaag een rijdag van Waipoua forest naar South Auckland. De weg gaat voor een groot deel over de Twin Coast Discovery Highway (dit laatste op advies van Rob en Nick), wat een goede keuze is. Thuis had ik al eens gekeken of we Gibbs farm (uit het tv programma Tuinen van verwondering) konden bezichtigen, helaas is het maar enkele dagen open voor publiek en meestal volgeboekt. Rijdend over de Twin Coast Discovery road doemden opeens allerlei imposante kunstwerken op in de verte. Gestopt en een paar foto’s gemaakt, ook al was het ver weg. Zo hebben we toch nog een glimp van het park opgevangen.

Woensdag hebben we de Coromandel verkend. Prachtige vergezichten, alleen jammer dat het nogal heiig was. We hebben een treinrit gemaakt bij de Driving Kreek spoorweg. Barry Brickell, de inspirator achter het spoorwegtraject was een pottenbakker en technicus/leraar en schrijver. Hij heeft deze spoorlijn zelf ontworpen en uitgedacht dwars door native bush. Op het hoogste punt heeft hij de Eyefull toren aangelegd. Een uitzichtpunt waarbij je over de baai en omgeving kunt kijken. Het is wel een toeristisch dingetje, maar toch leuk. Daarna onze tocht over de Coromandel voortgezet met mooie baaien, zandstranden en uitzichtpunten om vervolgens in Tarue op een ‘freedom camping’ aan de strandzijde de nacht door te brengen. Eerst stond er nog maar een andere camper maar inmiddels zijn we met meer.

De volgende dag nog een stukje Coromandel en daarna richting Rotorua, de stad van de zwaveldampen en Maoricultuur. Korte stop in Katikati, bekend van murals die een stuk geschiedenis beschrijven. Onderweg een fikse bui gehad. De wegen zijn erg bochtig, echte motorwegen! Afgelopen dagen hebben we er dan ook al meerdere zien rijden. We hebben een camping tegenover Lake Titikapu (Blue Lake) waar we na de lunch een stuk gewandeld hebben. We blijven de boomvarens en grote kauri’s een bijzondere verschijning vinden. We hebben ons eerste ongelukje aan de camper geconstateerd. Vermoedelijk zijn we in Waipoua forest door overhangende takken en uitwijkmanoevre een verlichtingslampje kwijtgeraakt (gelukkig geen essentieel iets, zat nl hoog aan de zijkant van de camper).

Net aangekomen in Napier na een rit via een stop bij Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Het is een beschermd reservaat dat gedeeltelijk open is voor publiek. Het ruikt er overal naar zwaveldamp. Dat hebben we al meer geroken, en niet alleen in Nieuw Zeeland. Het verschil met IJsland is dat hier bijna alles bewegwijzerd is via boardwalks. In IJsland was het ongerepter. Maar hier zijn er de kraters en het bad van de duivel (een groene poel). Na dit bezoek onze weg vervolgd naar Napier via de Thermal Explorer Highway. In het Tawera en Awanui forest krijgen we weer regen van betekenis. Het is nu droog in Napier en we staan met onze camper aan een zwart strand. Foto’s volgen nog.