Gisteravond nog de korte Cliff track gelopen naar het dorp Eketahuna. Het dorp zelf stelt eigenlijk niets voor. Kilometers voordat we hier aankwamen stond er een groot reclamebord van een café dat iedere dag open zou zijn, dus niet. Dan maar weer teruglopen en iets gedronken in de camper.

Vandaag, woensdag 19 december, is ons einddoel Martinborough. Dit is het wijndorp in het Wairapapa district. Het landschap lijkt soms een echt hobbitlandschap in het wild. Onderweg bezoeken we nog Masterton, vooral veel winkels en een Countdown (supermarkt) om onze voorraad aan te vullen. Jammer van de lelijke winkelaanduidingen onder de soms mooie bovengevels. Op onze route ligt ook nog Greytown dat in 2017 is uitgeroepen tot Nieuw Zeelands mooiste kleine dorp. Er zijn leuke koloniale huisjes waarin luxe en grappige winkeltjes gehuisvest zijn. Gelukkig zijn hier de gevels niet zo ontsierd door winkelnamen. Lekkere koffie gedronken en toen weer verder. Aangekomen in Martinborough begint het al vrij snel te regenen, en steeds harder. Dat nodigt niet uit om iets te ondernemen. Dan maar een paar wasjes doen, met behulp van wasmachine en droger, dat moet ook een keer gebeuren. Misschien is het morgen droog.

Vannacht heeft het nog lang behoorlijk geregend, en toen het gestopt was konden we door de heldere hemel heel veel sterren zien. Helaas de volgende ochtend was het weer grijs. Via state Highway 1 naar Wellington gereden, waar we weer aan zee staan met nog een aantal campers, en waarvan het merendeel net als wij morgen gaat oversteken naar het Zuidereiland. De weg naar Wellington is voor een groot deel smal en heel erg bochtig, niet zo fijn met het miezerige weer van vanochtend. Vandaag Wellington bezocht. Inmiddels is het droog en schijnt de zon af en toe met wel een lagere temperatuur en een behoorlijke wind. Een mooie wandeling met flinke klim via Mt Victoria naar het centrum. Met de cable car omhoog geweest voor een uitzicht over de stad, door Cuba Street geslenterd en het Museum of New Zealand Te Papa Tongarewa bezocht. Een mooi gebouw dat heel veel miljoenen heeft gekost en een indrukwekkende tentoonstelling over de geschiedenis van Nieuw Zeeland en helemaal gratis. Hier kwamen we de Zwitsers tegen die we al eerder Waipoua Forest ontmoet hebben. Nog gegeten in de haven en toen weer terug naar de camper via Mt Victoria.

Vanochtend konden we rustig aan doen omdat we pas om uiterlijk 12.30u hoeven inchecken voor de ferry. Eerst nog wat gelopen in Evans Bay en daarna richting stad om nog te tanken en de lpg bij te vullen. Ingecheckt en even na half twee is de ferry vertrokken. De overtocht duurt 3,5 uur waarvan 1 uur door de mooie Marlborough sound (fjord, (schier)eilandjes)) om vervolgens in Picton te arriveren. Daarna nog 14 km bochtig rijden (Queen Charlotte drive) met mooie uitzichten voordat we op onze overnachtingsplek, Momorangi Bay, arriveren. Camper neergezet en toen begon het te regenen! En toen scheen de zon weer! En nu Jack’s spaghetti eten! A propos we hebben ook nog dolfijnen en jan van genten gespot tijdens onze overtocht.

Zaterdag 22 december niet zo’n lange rit naar Abel Tasmanpark via het resterende gedeelte van Queen Charlotte Drive en een korte stop in Nelson. In de kathedraal van Nelson was een heuse kerstboomverkiezing. Vandaag hebben we voor het eerst de indruk gehad dat we in een Europees landschap reden. Wel veel bochten en ook meerdere motorrijders gezien.

Gisteren hebben we een watertaxi geboekt om langs de kust van Abel Tasman te varen, ons te laten afzetten en een stuk te wandelen en daarna worden we weer opgepikt door de watertaxi terug naar Marahau. Om 09.00 zijn we vertrokken met de boot op een tractor. De tractor heeft ons te water gelaten en toen begon de soms behoorlijk heftige (water)taxirit. Ze voeren langs verschillende baaien, Split Apple rock, Tonga islands, ... We hebben ons laten afzetten in Onahuti en daarna hoog langs de kust en in het groene Abel Tasman park gelopen. Het was niet zo’n lange tocht maar wel een met behoorlijke klimmetjes. Ook al was het zo goed als eb, we hebben toch voor de high tide route gekozen die door het bos liep. We hadden schitterende uitzichten op de gele baaien beneden ons en het groene bos van o.a. boomvarens. Af en toe gepauzeerd en aan het eind van de middag weer terug. De zee was nu wat onrustiger, en zonder hulp waren we beslist niet vrijwel droog aan boord gekomen. De schipper vertelde ons al dat het begin van de rit nogal bumpy zou zijn. Soms was het een beetje eng. Gelukkig was het laatste kwartier weer wat rustiger water. En zoals we in zee gekomen waren vanochtend zijn we er aan het eind van de dag weer uitgehaald, met de tractor.

Vanochtend weer alle water van de camper ververst, geloosd, etc. En daarna weer op weg. Nu via de Takaka Hill naar Anatoki Salmon. Voor deze weg was een klein oponthoud vanwege de verwoestingen van de cycloon in februari. We kregen een A4tje met uitleg en op de achterkant een woordzoeker om de wachttijd te bekorten. Een mooie klim waar weer veel stuurmanskunst van Jack werd gevraagd. Omdat we nog vroeg waren zijn we nog doorgereden naar Takaka waar we niet gestopt zijn vanwege de drukte (24 december) en naar Patons rock, een kleine baai met veel aangespoeld hout en een aangename temperatuur. Daarna nog even Pohara aangedaan. Hier weer een heel ander kustlandschap, veel rotsformaties met klimmers. En het is hier bloedheet. Geluncht met een salmon platter bij Anatoki. Planning was om hier te blijven slapen maar omdat het nog vroeg is besloten om toch nog een uurtje door te rijden zodat de rit van morgen iets ingekort wordt. Nu staan we bij Motueka Beach Reserve voor ons slaapje.