Vanochtend vertrokken uit Wanaka, maar eerst natuurlijk nog ‘that Wanaka tree’ bekijken. Helaas bleef de zon achter de wolken en stond ze er een beetje bedompt bij. Daarna verder via de Crown Range route verder zuidwaarts. Na Cadrona rijd je de hoogste bergpgpas van NZ over (1076m). Het is weer een schitterend mooi landschap met heel veel lupinen. Nog even in Arrowtown (een voormalige goudzoekers stad) rondgewandeld en in een voorstad van Queenstown nog wat boodschappen gedaan ivm evt sluitingen en drukte met nieuwjaar. Daarna verder naar Manapouri. Een afwisselend landschap van grote weiden met koeien en schapen en dan weer golvende heuvels. Soms een beetje saai dan weer spannend. In Manapouri hebben we een 70tiger jaren camping, klein maar gezellig.

Oudejaarsdag!, we moeten om halftien bij het visitorcenter zijn om in te checken voor onze dagexcursie naar Doubtful Sound. Eerst 40 km over Lake Manapouri per boot en daarna met een bus 18 km over de Wilmotpas (671m), een onverharde weg die ooit gemaakt is voor zwaar werkverkeer van de waterkrachtcentrale. Na een tussenstop waarbij we een mooi uitzicht hebben op de Doubtful Sound hebben we daarna een drie uur durende cruise in de sound zelf, 80km heen en terug. De grijze wolken waarmee we de dag vandaag gestart zijn hebben al een tijdje plaatsgemaakt voor een blauwe lucht met witte wolken. Het was weer een supermooie dag. De dag geeindigd met het inluiden van 2019.

We hebben besloten de Weg naar Milford Sound niet te rijden, het zal best jammer zijn, maar het betekent vooral veel rijden en weinig kunnen doen (wandelen/bezichtigen) en dat willen we niet. Dus nu op naar Southland via de Southern Scenic route. In het begin kunnen we nog genieten van de fjordland en zijn uitlopers. Bij Clifden zien we een mooie oude geheel houten suspension bridge. Daarna wordt het vlakker met veel weilanden met koeien, schapen en herten. Howelspoint bij Riverton en Stirling point in Bluff bezocht, je kunt er stewart Island zien liggen. We overnachten toch maar niet in Bluff maar in Invercagill. Het is een van de zuidelijkste steden ter wereld met mooie panden uit de victoriaanse, Edwardiaanse en art deco tijd. Het is nieuwjaarsdag en het lijkt alsof alle restaurants gesloten. Uiteindelijk een gezellig Thais restaurant gevonden. Overigens, als je in NZ een glas wijn besteld krijg je dat tot het randje gevuld.

Vanochtend nog even getankt en daarna weer op weg, nu naar Curio Bay. De weg gaat nog steeds over de Southern Scenic route. In Fortrose krijgen we de mogelijkheid om via de kustroute te rijden naar Slope Point en dat doen we dan ook. Aangekomen bij Slope Point moeten we eerst nog twintig minuten lopen alvorens bij dit punt aan te komen. Het waait heel hard en het kost moeite recht te blijven staan bij aankomst. Hier ben je ongeveer 4800 km verwijderd van de zuidpool en het is het zuidelijkste puntje van Southern Island. Na aankomst in Curio Bay gelijk gaan kijken waar de pinguïns te zien zouden zijn. Hier zien we ook het Petrified Forest, een versteend bos dat alleen bij eb te zien is. Hieraan gekoppeld is ook een wandeling in een Living Forest. Rond half acht zouden de pinguïns aan land komen. We hebben ongeveer anderhalf uur gewacht en toen kwamen er twee geeloogpinguins. Deze pinguïns komen alleen voor in NZ en zijn met uitsterven bedreigd. Je mag sowieso niet in hun leefgebied komen, je staat minstens vijftig meter verwijderd. We hebben het best wel koud gekregen want ook hier waait het hard. Het is best een ruig klimaat in de Catlins. Er wonen ook bijna geen mensen, en de bomen zijn allemaal grillig gevormd van de harde zeewind.

Vannacht heeft het behoorlijk hard gewaaid, en dat doet het nog steeds in de ochtend en de rest van de dag. We hadden nog een overnachtingsplek aan de zee gepland maar dat hebben we maar aan ons voorbij laten gaan. Eerst even kijken bij de NZ Niagara waterval. Een stop bij Florence Hill outlook was best eng met de storm. Besloten om dan maar door te rijden naar Dunedin. Na de lunch hebben we de stad bezocht. Deze heeft een prachtig treinstation en mooie gebouwen uit de tijd dat de Schotten zich hier gevestigd hebben zo’n 170 jaar geleden.

A propos, hadden we al verteld dat we een bekeuring hebben gekregen vanwege te hard rijden, blijkbaar gebeurd op onze eerste rijdag in NZ.