kickpetnz.reismee.nl

Moeraki Boulders/Lindis pas/Lake Punakaki/Rakaia gorge/Banks Peninsula

Nog even over Dunedin, het is de eerste stad in NZ die we zien, dat een plein heeft en gedeeltelijk is omringd met terrassen. De stad is gebouwd naar evenbeeld van Edinburgh.

Vrijdagochtend vertrokken richting de Lindis pas. Maar eerst de Moeraki Boulders bekijken. Dit zijn ronde stenen tot wel 4 meter in omtrek die op het strand liggen en alleen bij eb goed te zien zijn. Er bestaan allerlei legendes over maar men denkt nu dat ze ca 60 miljoen jaar geleden op de zeebodem zijn ontstaat. Het lukt af en toe een foto te maken van de boulders zonder toeristen. Zijn wij natuurlijk ook.! Met name Aziaten zijn zeer bedreven in het claimen van fotoshoots, tot ergernis niet alleen van ons, maar van meerderen. In alle poses willen ze zich afgebeeld zien, eerst gefotografeerd door zichzelf of hun partner en dan nog s door een derde. Dit was voor de komende dagen de laatste dag open zee. We gaan nu weer het binnenland in via State Highway 85. Mooie landschappen en naar het einde een beetje saai. Onze overnachtingsplek is in Alexandra. We hebben de hele camping gezien alvorens ons plekje vlak bij de rivier gevonden te hebben. Dan een stukje wandelen naar het stadje met historische brug en de brouwerij met pizzeria.

Vandaag gaan we door de Lindis vallei en pas naar Lake Punakaki. Het zijn weer mooie vergezichten. We stoppen nog bij de Lindis pas lookout voor de views en rijden dan weer verder. Naar Twizel voor een paar laatste boodschapjes en dan naar Lake Pukaki reserve. Een freedom camping waar je op tijd moet zijn voor een mooi plekje met Lake view. Hier gelunched en rond drie uur begint het al vol te lopen met andere gasten. Met een heerlijk uitzicht zitten lezen! Wat overdag een idyllisch plekje was werd in de nacht een kleine nachtmerrie. Het begon serieus te stormen met behoorlijke windvlagen en je voelde de camper continue op en neer gaan. Geen oog dicht gedaan, maar wel heel veel sterren gezien toen we ‘s nachts even naar buiten zijn gegaan.

Na een gebroken nacht vanochtend snel vertrokken naar een picknickplaats op de weg naar Mount Cook, hopende dat het hier minder zou waaien. Wat ook het geval was, maar waaien deed het nog steeds. Naar Mt Cook village gereden en naar de parking van de Abel Tasmanglacier. Vanwege onze slechte nachtrust en het weer, inmiddels is het gaan regenen, slaan we de wandelingen over en rijden naar Lake Tepako, een stuwmeer dat net als Lake Pukaki turquoise gekleurd is. Helaas zijn op de overnachtingsplek die we uitgezocht hebben de sites voor campers volgeboekt. Dan verder naar Fairlie via de Burkes pas, die niet heel veel voorstelt. Gelukkig heeft hier een kleine campsite wel nog plek. Inmiddels is het ook hier gaan regenen, een druilerige zondag dus.

Maandagochtend is het weer droog en er komt weer een voorzichtig zonnetje, wel fris (13 graden). We rijden via de Canterbury Plains en de Scenic Inland route naar Rakaia Gorge Camp. Omdat we vroeg zijn krijgen we een mooie plek met uitzicht op de gorge. Je kunt vanaf hier naar de rivier lopen en naar een look out over de gorge. Na koffie gedronken te hebben zijn we gaan wandelen. Als beloning een drankje bij de camper met uitzicht.

Vandaag naar onze laatste bestemming Banks Peninsula. Hier blijven we een nacht slapen in de haven en nog een nacht op een camping. De route er naar toe is eerst nog bochtig maar al snel komen de echte Canterbury Plains, vlak en saai, vinden wij. Zodra we Banks Peninsula naderen rijzen er weer heuvels en bergen op met mooie baaien. Gelukkig zijn er nog ene paar plekken vrij in de haven van Akaroa. Het schiereiland heeft een Franse inslag. Ooit hadden de Fransen ook interesse in dit gebied maar uiteindelijk is het toch Engels geworden. De stad Akaroa is gezellig met veel winkeltjes en restaurants liggend aan een baai. Nog een Hill beklommen waaraan ook het Franse kerkhof ligt (alleen een zuil met namen) en waar verder niets te zien viel.

@Peter?? Het is het treinstation van Dunedin, ontworpen door George Troup in Vlaams-Renaissance stijl. Hij heeft er de bijnaam Peter Peperkoek aan over gehouden. Overigens staan hier in de buurt van Tekapo net als in IJsland hele velden met lupinen.

Reacties

Reacties

Monique en Marc

Prachtige foto's en een levendig verslag. 11 jaar geleden waren wij helemaal alleen bij de Boulders. Is wel het een en ander veranderd. Doe ze de groeten Akaroa.

Gerda

Leuk om je verslagen te lezen, krijg je ook nog een beetje geschiedenisles erbij, mooi.
Maar ik hoor zeker nog wat verhalen, als jullie weer thuis zijn.??

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!